Chantal Cooper (1968) is medeoprichter van OSCAR- Nederlandse Antillen (patiëntenorganisatie voor mensen met sikkelcellen) waarvan zij een paar jaar secretaris is geweest. In haar werk als docent, mentor en remedial teacher heeft zij zich ingezet om jonge patiënten (sikkelcellen e.a. ziekten) te motiveren het maximale uit zichzelf te halen in de periodes dat zij zich niet of minder ziek voelden.
Chantal Cooper kreeg zelf haar eerste sikkelcelcrise toen ze 6 jaar oud was. Tot op dat moment wisten haar ouders niet dat zij beiden dragers waren van deze ziekte. Hierna volgden de crises elkaar met regelmaat op. Tot haar 18e jaar werd Chantal maandelijks lichamelijk onderzocht door de kinderarts. Deze wees op het belang van lichaamsbeweging, gezonde voeding, rust en regelmaat. Ook gaf hij aan dat zij geen topsport zou kunnen beoefenen maar vooral moest blijven deelnemen aan de sportlessen op school en daarbuiten. Niets was volgens hem onmogelijk maar alles moest met mate gebeuren.
Chantals moeder zag erop toe dat haar dochter zich aan deze voorgeschreven leefregels hield. Door deze aanpak heeft zij geleerd haar eigen grenzen aan haar fysieke mogelijkheden te stellen. Wanneer er een sikkelcelcrise optrad, werd zij, zoals ieder ander ziek kind, ontzien en vertroeteld maar op het moment dat de crise over was, draaide zij net als ieder ander mee in het huishouden en op school. Het is mede door deze opvoeding en begeleiding van de kinderarts dat zij gemotiveerd genoeg was om ondanks de obstakels die zij tegenkwam door hoog schoolverzuim, verder te studeren.
Ze rondde uiteindelijk de havo af na eerst drie jaar op het lyceum/atheneum gezeten te hebben. Daarna deed zij de hbo lerarenopleiding Engels waar zij, door ziekte en ziekenhuisopnamen, vijf jaar over deed in plaats van vier). Na de lerarenopleiding volgde zij haar droom en gaf les op verschillende middelbare scholen op Aruba en Curaçao. Naast haar fulltimebaan volgde zij de opleidingen tot Remedial Teacher en vertaler Engels.
