Paul Brenneker (1912- 1996), was een maatschappelijk zeer betrokken pater van de Orde van Dominicanen die ruim een halve eeuw voor zijn overlijden in een land aankwam waarvan hij geen enkele wetenschap had. Brenneker voelde heel goed aan dat het belangrijk is om de taal van de bevolking te spreken en leerde zich dat snel aan. Door die afstand te overbruggen trad hij in de leefwereld van de Curaçaoënaars en wakkerde zijn compassie en betrokkenheid snel aan. De armoedige omstandigheden van een flink deel van de bevolking - waar families soms niets te eten hadden - was iets om aan te werken; en zo richtte hij stichtingen op om geld in te zamelen, mobiliseerde vrijwilligers om huizen te verbeteren. De kerk als gebouw - zo zei hij - heeft geen enkele betekenis voor het land noch de bevolking. Zijn roeping als pater, als christen, als humanist zou pas zinvol worden door het verbeteren van de leefomstandigheden van de mensen in en buiten de parochie.
Door deze nauwe betrokkenheid groeide ook zijn belangstelling voor de geschiedenis, cultuur, tradities en de natuur van de benedenwindse eilanden. Samen met zijn vriend, volksfilosoof, kunstenaar en dichter Elis Juliana ( 1927 – 2013) verzamelde hij allerlei mogelijke bronnen om de cultuur en geschiedenis zoveel als mogelijk vast te leggen: Tussen 1969 en 1975 publiceerde Pater Brenneker een tiendelige boekenserie onder de naam Sambumbu.
