Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Maar dat lijkt niet te gelden voor de Antilliaanse jeugd. Antilliaanse jongeren staan in de Nederlandse pers maar al te vaak negatief in de belangstelling. De media heeft het over criminele en luidruchtige jongeren die voor veel overlast zorgen. Positieve berichten zien we nauwelijks. Maar is dit wel een correcte weergave van de feiten? Is het wangedrag van ‘Antilliaanse’ jongeren in Nederland en op Curaçao disproportioneel vergeleken met andere jongeren? Is er misschien sprake van een scheefgetrokken beeldvorming?

De auteurs, ervaren met cultureel-wetenschappelijk onderzoek onder de Curaçaose bevolking, presenteren in dit boek de resultaten van een serie etnografische interviews met jongeren van Curaçaose afkomst die met eigen woorden over hun denken, voelen en handelen vertellen. Hierbij krijgen we een doorkijkje naar de belevingswereld van de Curaçaose jeugd. Ook deskundigen van Curaçaose afkomst zoals maatschappelijk werkers, politieagenten en een psychiater geven op uitgebreide wijze hun visie. De interviews vonden plaats op Curaçao en in Nederland.

De resultaten laten zien dat er meer sprake lijkt van een algemene ‘jeugdproblematiek’ dan van een ‘Antilliaanse” jeugdproblematiek. Heroverweging van de beeldvorming van de Antilliaanse jeugd lijkt dan ook op zijn plaats.